BELEVENISSEN VAN INDY BIJ HET EUROPESE KAMPIOENSCHAP 2004

Na een korte maar intensieve voorbereiding in Aubervilliers kwam ik dinsdag 29 juni terug naar Rotterdam. Dat was: "tas uitpakken, wassen, wapens instellen, tas inpakken, slapen en weer weg". Woensdag de 30e vertrok ik dus naar Kopenhagen waar ik 2 dagen later aan de start zou komen.


Maar eerst nog het andere ek woensdagavond natuurlijk… Nederland verloor kansloos van Portugal (de Portugese schermers blij!)

Donderdag: wapencontrole, accreditatie, een laatste keer "los lopen" en vroeg naar bed…

Vrijdag 2 juli was het zover… Alle randvoorwaarden waren gunstig, want Trine was er ook (mijn sparringsmaatje en steun en toeverlaat bij alle toernooien tot het olympisch seizoen. Toen blesseerde ze zich en moest ik voortaan zonder haar naar de wedstrijden toe) en natuurlijk mijn Franse delegatie, twee man sterk om te helpen met opwarmen en coachen. Ik voelde me goed, al was ik met een verkoudheid opgestaan.

Dat goede gevoel sloeg al snel om… Ik verloor mijn eerste twee partijen en de derde zou ik tegen Laura Carlescu-Badea uit Roemenië (voormalig wereld-, europees-, en olympisch kampioene) moeten. Dat bleek het omslagpunt van de poule. Tijdens die partij stelde ik me op scherp. Ik kwam 3-2 voor en maakte het vierde punt. Die draaide de (niet al te scherpe) scheidsrechter echter pardoes om en het werd 3-3. Uiteindelijk verloor ik de partij maar was ik wel in de wedstrijd gekomen. De laatste drie partijen won ik makkelijk met scores van 5-1 en 5-2. Maar goed ook, want achteraf bleek dat je met twee gewonnen partijen nog niet zeker was van het "overleven" van de poule! Nu was ik die dus door en dankzij de dikke winst- en krappe verliespartijen klassificeerde ik me zelfs nog nét hoog genoeg voor een vrijstelling op het tableau van 64. Ik was de laatste die niet hoefde te schermen (poeh!)


Daarna moest ik dan ook wel gelijk zwaar aan de bak: Bij de 32 trof ik de Russische Ekatarina Youcheva, die de laatste jaren tot één van de beste schermsters ter wereld wordt gerekend. Ik ken haar natuurlijk al lang en weet dat je voor iedere treffer moet knokken en helemaal niks in je schoot geworpen krijgt…pfff al vóór het begin van de partij werd ik moe bij het vooruitzicht. 15 punten/20 minuten kunnen héél lang duren! Mijn voorspelling werd waar: tijdens de match stierf ik verschillende doden…het was zwaar! Maar….vanaf het allereerste begin was ìk degene die de touwtjes in handen had. Al in de eerste minuut pauze was zij in tranen, dat sterkte mij wel mentaal, maar maakte me ook op mijn hoede. Je weet maar nooit…Maar ik gaf de partij niet meer uit handen. Ik bleef voortdurend minimaal 3 punten vóór en de einduitslag werd 15-10: hoera!

Bij de beste 16 wachtte mij Victoria Nikishina (ook uit Rusland). In februari had ik bij de wereldbeker in Seoul nog met maar liefst 15-4 van haar verloren. Ik liep toen net steeds achter de feiten aan. En ook vorig jaar bij het ek was zij degene die mij elimineerde. Het mentale voordeel lag nu dus bij haar, maar ik hield me er niet mee bezig. Ik gelaste een taktische plaspauze in á la Martina Hingis ;-) tijdens welke ik nog even op adem kwam en concentreerde me. Daarna kwam ik goed gefocussed op de loper terug en was ik er klaar voor. En dat bleek: wéér stond ik voortdurend voor, al zat ze me af en toe nauw op de hielen. Het werd geen mooie partij, zoals die tegen Youcheva was, het was meer vechten. En ik vocht het slimst. Weer 15-10 en daarmee stond ik in de "finale" van de beste 8!

Gelukkig had ik nu iets meer tijd om te rusten want na mij schermden pas Granbassi (Ita) tegen Badea (Roe). De winnares werd mijn tegenstandster bij de eerste 8. Dat werd dus (weer) Badea. Na mijn positieve ervaring tegen haar in de poule was ik optimistisch gestemd, maar ik was wel al erg moe na de twee eerdere eliminatieronden en ze blijft natuurlijk wel een klasse-schermster… Ik probeerde niet te denken (aan medailles of aan het tevreden gevoel over het behalen van de finale) en me onbevangen met de partij bezig te houden. Helaas, ze bleek op dat moment beter. Er ontbrak me net wat scherpte, vooral in het voorbereidende voetenwerk. Daar waar ik dat helemaal domineerde tijdens de ontmoetingen met de Russinnen, was zij de "baas" in deze partij. Bij het schermen is het superbelangrijk dat jíj degene bent die bepaalt wat er gebeurt, of je tegenstander naar voren gaat of naar achter en op welk tempo. Het lukte me slechts af en toe haar hierin te overtroeven en toen kwam ik ook meteen een paar punten terug. Over het algemeen was zij het echter die de partij letterlijk leidde en ze won (terecht) met 15-7. Ik eindigde als 7e en ben daar alsnog heel blij mee. Het seizoen is "gered". Weliswaar geen Olympische Spelen, maar wel een geslaagd titeltoernooi ter afsluiting. Dat geeft hoop voor het nieuwe seizoen en sterkt mij in het geloof dat de samenwerking met Olivier en Aubervilliers (nog meer) vruchten zal gaan afwerpen. Voorlopig eerst maar lekker vakantie houden en dan weer hard aan de slag want ik moet nog veel investeren vóór het nieuwe seizoen. En daar ga ik dus lekker de tijd voor gebruiken die ik nu extra heb omdat ik niet naar de spelen ga. Terwijl die anderen daarmee bezig zijn en zich mentaal en fysiek vermoeien, ga ik me opladen en sterken. Je moet overal je voordeel uithalen toch (dd. 8 juli 2004.)