4e plaats bij Europacup.
26 mei was ik in Boedapest om met mijn club CS Aubervilliers aan de Europacup mee te doen. Aansluitend vond
er een wereldbekerwedstrijd plaats.
Vorig jaar verloren we in de kwart-finale, maar toen was één van onze toppers geblesseerd en schermden we
met een invaller, die niet hetzelfde niveau had. Inmiddels was Wassila weer hersteld en maakte in Boedapest
haar rentree. Naast haar en mij schermden we met de winnares van het brons bij het Frans kampioenschap
individueel. Aida Mohammed, die wél bij het Frans kampioenschap voor ons uitkomt, maar nu voor haar
oorspronkelijke Hongaarse ploeg moest schermen, ontbrak in onze formatie en daardoor hadden we geen
reserve-schermster. Het zou dus zwaar worden. Tóch hoopten we dit jaar op méér!
Het veld was sterk bezet met deels nationale équipes uit o.a Duitsland en Roemenië. In die landen is het
winnende clubteam eigenlijk hetzelfde als het nationale team. Wij troffen Duits kampioen Tauberbischofsheim
(mijn oude club van de tijd dat ik in Duitsland woonde en zelf nog Duits kampioen met hen werd!) en
verwachtten een zware dobber. Het begon spannend, maar vanaf de derde partij sloegen we een steeds groter
gat! Ik won halverwege de wedstrijd van Wächter - die vorige week nog tweede werd in Leipzig bij de WB - met
maarliefst 11-6 en uiteindelijk trokken we de overwinning met 45-23 naar ons toe!
In de halve finale kwamen we tegen de Hongaarse kampioenen, die thuis speelden en dus het publiek (en de
scheidsrechter) mee hadden. Het was heel spannend en het ging gelijk op. Vlak voor de derde en laatste ronde
van partijen werd ons op een cruciaal moment een onterechte straftreffer toegekend. Dit "brak" de partij en
we verloren nipt.
Om toch nog een medaille te winnen moesten we van de Russen winnen die op dit moment de wereldranglijst
overheersen, maar van Roemenië hadden verloren. Gelukkig weet ik over het algemeen wel raad met hun stijl
en dus veranderden we de opstelling van de équipe, zodat ik zou beginnen dit keer. Het leek goed uit te
pakken. Ik won de openingspartij met 5-1 en mijn maatjes konden zo ook goed kijken hoe je tegen hen
schermen moet. Wassila hield de voorsprong goed vast en ik had er alle vertrouwen in. Het brons leek dichtbij...
Helaas wist Céline, mede door vermoeidheid de voorsprong niet vast te houden. Zij leed twee keer op rij een
ruime nederlaag. Hier kwam ons het gemis aan een reserve-schermster duur te staan! Ondanks nog een ruime
overwining van mij tot slot, viel het gat niet meer te dichten in de voorgeschreven tijd en bleven we
na 5 uur keiharde strijd in een hitte van 30 graden met lege handen zitten.
Ik was (en ben) erg teleurgesteld. Ik had echt héél graag een medaille op Europees niveau gehaald maar
teleurstelling hoort erbij. We moeten over een paar weken maar weer Frans kampioen worden en dan volgend
jaar minstens een tree omhoog!
Bij het aansluitende wereldbekertoernooi begon ik nog goed en ging als 10e verder naar de derde dag. Toen
was mijn energieniveau echter te laag gedaald om nogmaals het maximale uit mezelf te kunnen halen.
De planning van deze wedstrijden zo strak na elkaar is wat dat betreft niet goed. Zondag schermde ik
bijvoorbeeld voor de derde dag achteréén, terwijl er ook meiden waren die niet aan de Europacup hadden
meegedaan en/of zaterdag waren vrijgesteld. Die waren natuurlijk veel fitter. Zo krijg je een raar toernooi.
Al met al een goede ervaring. Ik heb veel vertrouwen geput uit mijn goede spel vrijdag en kijk uit naar het EK individueel.
( 31 mei 2005.)