Op vijfjarige leeftijd begon ik met schermen bij maitre Oudijk van de Delftse club Prometheus naar het voorbeeld van mijn vier jaar oudere broer. Op deze prille leeftijd volgde ik hem nog in andere takken van sport. Zo heb ik gejudood, getafeltennist en ook lange tijd geturnd, getennist en (wedstrijd) gezwommen.

WEDSTRIJDEN

Tot mijn 9-de jaar gaf ik meestal de voorkeur aan het wedstrijd-zwemmen boven wedstrijden schermen, maar toen ik als 9-jarige eensklaps het Zuidhollands kampioenschap won, kreeg ik de smaak te pakken. Er volgden vele Nationale titels in verschillende jeugdcategorieën. In totaal behaalde ik 8 nationale titels en miste ik de hoogste trede slechts een keer in 1987, wat voor mij aanleiding was extra te gaan trainen bij een tweede vereniging. In 1988 werd ik als 14-jarige kampioen bij de Junioren (tot 20 jaar) en een jaar later won ik het senioren NK op de degen, waarbij ik de toenmalige wereldtopper Pernette Osinga bedwong. Met deze prestatie ben ik tot op heden de jongste nationaal kampioene senioren ooit. Er werd mij toen een plek in de degenselectie aangeboden die ik heb geweigerd. Mijn keuze voor het onderdeel floret is altijd een bewuste geweest en (makkelijker) succes op andere disciplines waren (en zijn) geen reden te switchen. Alvorens ik in 1990 naar het Duitse scherminternaat in Tauberbischofsheim vertrok, won ik dat jaar ook mijn eerste nationale titel senioren op floret en werd ik 2-de bij het enige officieuze wereldbekertoernooi voor cadetten (15-17 jaar) in Recklinghausen (DUI).

DUITSLAND

Van 1990 tot de zomer van 1993 woonde, trainde en ging ik naar school in Tauberbischofsheim (TBB). In deze tijd ben ik ook Duits nationaal kampioene geworden bij de cadetten en de junioren met de equipe van mijn club. Ik werkte mijzelf op naar de wereldtop van de junioren, maar kon steeds net geen podiumplaatsen bemachtigen. Ik werd in 1992 op het EK-junioren in Innsbruck 6-de en in 1993 bij het EK in Lissabon 7-de.

TERUG

Ook na terugkeer in Nederland, waar ik vanaf 1993 ging wonen en studeren, bleef ik tegen de medailles aanhikken. Ik sloot mijn juniorenjaren af met een over-all eindranking op de wereldranglijst als nummer 8. Natuurlijk heroverde ik wel meteen mijn nationale titels op floret, zowel bij de junioren als bij de senioren en nam privélessen bij maitre Wezowski. Haico Scharn verschafte mij programma's waardoor ik aan mijn kracht en uithoudingsvermogen kon werken.

OVERSTAP NAAR SENIOREN

Vanaf 1995 werd ik senior en dat lag al meteen veel beter. Ik werd dat jaar (natuurlijk) nationaal kampioene maar ook internationaal verliep het voorspoedig : Al in 1996 won ik mijn eerste wereldbekermedaille en schakelde ik vele wereldtoppers uit. Mijn grootste prestaties tot dan toe behaalde ik in Boedapest, waar ik veelvoudig wereld- en Olympisch kampioene en Duitse heldin Anja Fichtel uitschakelde en in Moskou waar ik, na een zegereeks op eveneens oud wereldkampioenen : Sabine Bau (DUI) en Olga Velitschenko (RUS) mijn eerste medaille op wereldniveau veroverde. Ik werd hier uiteindelijk derde en belandde al in mijn tweede seniorenjaar in de top 25 van de wereldranglijst.

OLYMPISCHE SPELEN

Ondanks deze grote stappen vooruit en winst bij het Olympische kwalificatietoernooi in het Italiaanse Como (dat me een startbewijs van het IOC voor de Spelen van Atlanta opleverde), vond het NOC mij te licht en mocht ik dat jaar toch niet aan de Olympische Spelen meedoen. Ik mijn plaats ging een Britse schermster die ik bij de kwalificatiestrijd persoonlijk had uitgeschakeld ………. Bij de Europese Kampioenschappen van 1996 "revancheerde" ik me met een 7-de plaats, waar ik uiteindelijk om de medailles werd verslagen door de kersverse Olympisch Kampioene (en ook Wereld- en Europees kampioene van dat jaar !!) Laura Badea uit Roemenië. Al was ik niet naar de Spelen gegaan, ik werd nu wel erkend en verdiende hiermee de A-status van het NOC.

In de hieropvolgende Olympische cyclus trainde ik met de toenmalige wereldkampioen Golubytsky en handhaafde me in deze periode rotsvast in de top-20 van de wereldranglijst. Ik behaalde hiertoe diverse finaleplaatsen (top 8-klasseringen) bij wereldbekertoernooien. In het Olympisch seizoen van 2000 haalde ik deze uitslag 3 keer. Natuurlijk verdedigde ik deze jaren ook weer steeds (met succes) mijn nationale titel. Ondanks het feit dat 2 keer een top-8 klassering voldoende voor uitzending naar Sydney kon zijn, werden de wereldbekertoernooien waarbij ik mijn prestaties neer had gezet niet door het NOC erkend als kwalificatiemomenten en ook dit keer mocht ik niet mee naar de Spelen. Ik sloot het seizoen af met eindelijk de lang begeerde verovering van een top-16 klassering op de wereldranglijst. Dit zou er in ieder geval voor gaan zorgen dat ik in de toekomst geen voorrondes meer hoefde te schermen (In het wereldbeker- en EK-circuit van het schermen worden door iedereen - behalve de beste 16 - voorrondes in poulevorm en pré-eliminaties geschermd, waarna een dag later een tableau met de beste 16 van 64 wordt uitgeschermd tot de eerste plaats).

Tot en met 2000 had ik dan wel nog steeds geen Olympische strijd mogen leveren, maar uiteindelijk stelde ik me wel zeker van een hele goede uitgangspositie om mezelf naar de toekomst toe goed te handhaven bij de wereldtop.

HET BEGIN VAN DE NIEUWE EEUW

In deze periode veranderde ik van club en na een half jaar op eigen kracht te hebben geschermd begon ik een samenwerking met een nieuwe Nederlandse trainer. Daarnaast werd mij door de Koninklijke Luchtmacht een topsportcontract geboden, waardoor ik zowel aan mijn maatschappelijke als mijn sportieve carrière kon verder bouwen

Deze verandering van spijs deed mij direct erg goed. De resultaten die ik misschien al langer in mijn lijf had zitten, kwamen nu ook in de vorm van feitelijke overwinningen naar het oppervlak. Ik klom steeds verder op de wereldranglijst en podia van het wereldbekercircuit. In 2001 werd ik voor de tweede keer in mijn sportieve carrière derde bij een wereldbekertoernooi (in Tunis) en een paar maanden later zelfs voor het eerst 2e in Havanna!

2002 werd zelfs nog mooier met maar liefst mijn eerste 2 wereldbekerzeges in respectievelijk Seoul en Buenos Aires en een derde plek bij het wereldbekertoernooi in Sint Petersburg. Hier versloeg ik de militaire- en civiele wereldkampioene Boiko uit Rusland en bevestigde daarmee (nogmaals) dat ik nu écht bij de top ben gaan horen. Ik sloot het kalenderjaar af met een 6e plek op de wereldranglijst. Naast deze resultaten op het wereldbekercircuit werd ik in het Zwitserse Bern vice-militaire- wereldkampioene, waarmee ik mijn waardering voor de Koninklijke Luchtmacht die mijn prestaties vanaf 2001 mede mogelijk heeft gemaakt kon uitdrukken in metaal.

Vanaf 2003 liep het allemaal niet meer zo gladjes en door een veelvoud van oorzaken miste ik voor de derde keer de Olympische Spelen.

2004 EN VERDER

Ondanks de tegenspoed besloot ik dat ik verder wilde. En dit dan ook in letterlijke zin : dus nog langer en ook vooral beter… Vanaf april van dit jaar besloot ik daartoe te wisselen van trainer en vereniging. Ik kom nu uit voor s.v. ATTAQUE! en vooral voor s.v. Aubervilliers, waarmee ik ook Frans kampioene équipe ben geworden en waar ik met mijn nieuwe trainer Olivier Belnoue train. Ik ben een traject van verbetering en vernieuwing met hem ingegaan, wat al aardig vruchten begint af te werpen. In juli resulteerde dit in het ombuigen van de neerwaardse spiraal en een kwartfinaleplaats bij het Europese kampioenschap. Deze lijn wil ik naar de komende jaren blijven doorzetten en dan het liefst nog wat hogerop!

In 2005 behaalde ik, veel eerder dan verwacht alweer twee keer een bronzen medaille bij een wereldbekerwedstrijd, waardoor ik het seizoen alweer in de top 25 op de wereldranglijst afsloot. Na de verre val naar plaats 50 in 2004, bevestigt dit voor mij dat mijn keuzes van 2004 (veranderen van club en trainer en zoveel als mogelijk gaan sparren in Parijs) de juiste waren. Voor het seizoen 2005/2006 staat mijn blik gericht op een terugkeer in de top 16 van de wereldranglijst, een medaille bij de europacup (dit jaar werden we net 4e…) en natuurlijk de titelwedstrijden: het WK en EK. Het eerstvolgende kampioenschap is het WK 2005.