Seoul, 4 en 5 mei 2007


Onze nationale trots heeft het laten afweten..........

Er zijn van die dagen dat je indicaties krijgt van naderend onheil maar ze als weldenkend mens moet negeren. Woensdag gebeurde dat op Schiphol. Een – in mijn ogen vervelende – baliemedewerkster zeurde over anderhalve kilo overgewicht. Nog nooit gebeurd. Er móest kleding uit mijn zorGvuldig ingepakte tas. Na gehannes in mijn kleine rugtasje werd mijn schermtas toch geaccepteerd. Na een eeuwigdurende reis via Shanghai naar Seoul ontbrak daar mijn zorvuldig doorgelabelde bagage!!! Bij navraag bleek: gewoon in Amsterdam achtergelaten!

Daar sta je dan. Doodmoe. Eindelijk naar het hotel denk je dan. In plaats daarvan eerst op het vliegveld de zaak zo goed mogelijk afwerken, naar hotel, bij andere schermsters proberen wat materiaal bij elkaar te sprokkelen, lenen, de stad in om gympen te kopen en dan eindelijk het vermoeide lijf laten rusten.

De schoenen waren niet goed, floretten hadden andere greepjes dan de mijne..... Ik draaide nog een redelijke poule met vier gewonnen en twee verloren partijen. Na afloop had ik erge pijn in mijn heup. Door de pijn was het moeilijk “warming-uppen” voor de volgende tableaupartij.

Ik begon slecht. De Hongaarse Varga kwam met 12-3 (?!) voor. Maar ik kwam sterk terug tot 14-10. Ik was toen echt op dreef en zij heel onzeker geworden want 2 jaar geleden had ik al eens na een achterstand van 8-1 alsnog gewonnen. De volgende 4 punten maakte ik alsnog op rij. Met duidelijke en mooie acties. Maar.....de koreaanse scheidsrechter die 1x per jaar in zijn thuisstad mag jureren kon het niet meer volgen. Hij nam t.a.v. de eerste 3 treffers geen beslissing en draaide de 4e in haar voordeel om. Tja, zo wordt het natuurlijk erg moeilijk te winnen. 15-10 voor haar. Ik lag eruit....nog steeds geen bagage....pijn in heup.....
Mijn karma was blijkbaar niet goed dit weekend....

Maar 's avonds laat kwam toen alsnog mijn schermtas aan. Eindelijk schone kleren!!!

Gelukkig was deze wedstrijd gepland als training en niet als piek. Komende week blijf ik hier "ontjetlaggen", trainen en me in alle rust op de WB in Shanghai voorbereiden. Daar wil ik wel pieken. Ik denk dat mijn portie pech wel weer even geweest moet zijn, dus wat houdt me nog tegen??!!